„Czym jest powołanie ? Jest wewnętrznym wezwaniem łaski, które zapada w dusze jak ziarno, aby w niej dojrzewać” /Jan Paweł II, 14.12.1980 r./
Kiedy zapada ? Jak długo dojrzewa ?
CELINA BORZĘCKA [29.10.1833 – 26.10.1913] założycielka naszego Zgromadzenia wspominając lata swego dzieciństwa zapisała : „ … mając lat 13, 14, 15 gwałtownie świętą chciałam być i do pobliskiego kościoła często wymykałam się, i tyle łask doznawałam w modlitwie cichej i porywającej.”
Może nie miała jeszcze wówczas pełnej świadomości swego powołania, ale przeczuwała je intuicyjnie pragnąc Bożej miłości. Pan Bóg posiał w jej duszy ziarno powołania, pociągał jej serce i pozwalał słyszeć w sercu głos, którego jeszcze nie znała. Celina odkrywała to wezwanie już w młodości i bardzo pragnęła zostać siostrą zakonną, ale rodzice zdecydowali inaczej. Radziła się spowiednika, szukała pomocy, jednak ostatecznie przyjęła wolę rodziców i wolę spowiednika jako wolę Bożą – założyła rodzinę z Józefem Borzęckim. Pan Bóg obdarował ich czwórką dzieci, dwoje zmarło; przy życiu pozostały dwie córki: Celinka i Jadwinia. Szczęście rodzinne nie trwało jednak długo. Mąż Celiny, Józef Borzęcki, zostaje sparaliżowany i już nigdy nie powróci do zdrowia, a po kilku latach umiera.
Celina ponownie słyszy wezwanie Pana Boga i pragnie oddać się Jemu całkowicie. Również to pragnienie musiało długo dojrzewać, bowiem Pan Bóg przygotowywał ją na fundatorkę nowej rodziny zakonnej.
Zjednoczona z Nim potrafiła rozpoznać czas, kiedy i jak pragnął posłużyć się nią w wypełnianiu swojej woli.
Zbierając doświadczenia swego życia zapisała krótką, a jakże głęboką refleksję: „Żyjąc ciągłą modlitwą wewnętrzną można dojść do tej wielkiej łaski zrozumienia w każdej chwili, czego Pan Jezus od nas chce”.
Ta myśl może stać się przedmiotem refleksji również dla Ciebie… 🙂
